अजुनी पाऊलांची  मुद्रा / मी ह्रदयी वाहतेय गा सुभद्रा / जे आपुलिया दैवसमुद्रा / जतनेलागी //८१//९ श्लोक ३३

अर्जुना अजूनपर्यंत (त्या ) पावलांची खूण मी ह्र्दयाच्या ढिकाणी   वागवीत आहे, ती मी का वागवितो म्हणून म्हणशील , तर आपल्या षडगुण ऐश्वर्याभाग्यरूप समुद्राचे रक्षक होण्या करीता .

सार्थ ज्ञानेश्वरी संपादक शंकर वामन दांडेकर 

मिया लक्ष्मी डावलोनी केली पारोती / फेडोनी कौस्तुभ  घेतला हाती /मग वोढविली वक्षस्थळांची वाखती / चरणरजा //४८०//अ ९ श्लोक ३३

मी लक्ष्मीला सारून पलीकडे केली,  गळ्यांतील कौस्तुभ काढून हातात घेतला व मग ज्याचा पायधुळीकरितां छातीचा खळगा पुढे केला . 

तैसे क्षत्री  वैश्य स्त्रिया / का शूद्र अंत्यादि  इया /  जाति तवचि वेगळालिया/ जव   न पवति मातें //६०// अ ९ श्लोक ३२

त्या प्रमाणे क्षत्रिय वैश्य  शूद्र व अंत्यज आणि स्त्रिया , या जाति जेथपर्यंत भक्त माझ्याशी एकरूप झाले  नाही तेथपर्यंत  वेगवेगळ्या असतात.

तेचि भलतेने भावे / मन मजआंतु येते होआवे  / आले तरी आघवे / मागील वावो //५७//अ ९ श्लोक ३२

तेच मन वाट्टेल त्या हेतूने का होईना , पण माझ्या स्वरूपात येईल असे करावे आणि एकदा माझ्या स्वरूपात आले तर मागील(जातिकूल)गोष्टी निष्फळ होतात. 

पाहेपा  भक्तीचेनि आथिलेपणे / दैत्यी  देवा आणिले उणें / माझेरनार्सिहत्व  लेणे / जयाचिये  माहिमे //४५०//अ ९ श्लोक ३२

अर्जुना पहा  , भक्तीच्या संपन्नतेने राक्षसांनी देवांनाही कमीपणा आणला ज्या प्रल्हादाच्या भक्तिमाहात्म्यासाठी मला नार्सिहरूप अलंकार धारण करावा लागला

Sarth Dyaneshwari sampadak Shankar Vaman Dandekar

 ते पापयोनीही होतु कां / ते श्रुताधितही  न होतु कां / परि मजसी तुकिता / तुटी  नाही //४९//अ ९ श्लोक ३२

ते दुष्ट   देखील जन्माला आलेले असेनातं  का ? ते एकुन  व शिकून विद्धवान झ्हालेले नसेनात  का ; परुंतु त्यांची माझ्याशी तुलना केली असता , ते वजनात कमी भारत नाही 

जयाचिये  वाचे माझे आलाप / द्रीष्टी भोगी माझे चि रूप / तयाचे मन संकल्प माझ चि  वाहे //६९//अ ९ श्लोक ३२

ज्यांचा वाणीत माझीच कथा आहे . ज्याचे डोळे माझंच रूप पाहण्यात गुंतले आहेत , ज्यांचे मन माझ्या विषयांचा विचार करीत राहते . //६९// अ ९ श्लोक ३२

माझीया भक्तिवीण / जळो ते जियालेपण / आगा पृथ्वीवरी पाषाण / नसती काई //३६//अ ९ श्लोक ३१

त्याप्रमाणे माझ्या भक्ती वाचून जे जगणे आहे त्याला आग लागो.  अर्जुन, या पृथ्वीवर दगड नाहीत काय ?३६ अ ९ श्लोक ३१

Gyaniyancha raja Guru maharaj guru

Sarth Dnyaneshwari sampadak Shankar Vaman Dandekar

जैसा दीपे  दीपू लाविजे / तेथ आदील कोण हे नोळखिजे / तैसा सर्वस्वे जो मज भजे / तो मी होऊनि ठाके //२८//अ (९) श्लोक ३१//

ज्या प्रमाणे एका दिव्याने दुसरा दिवा लावला असता , त्यातील पहिला कोणता , हे ओळखता येत नाही ; त्या प्रमाणे जो सर्व भावांनी माझे  भजन करतो तो मंद्रूपच होऊन राहतो .//२८//अ (९) श्लोक ३१

सार्थ ज्ञानेश्वरी संपादक शंकर वामन दांडेकर 

या देहचिया बंदोडी न पडिजे / सुखदुःखाचा सागरी न बुडिजे / सुखे सुखरूपा घडिजे / माझीयाची  अंगा //६//श्लोक २८  अ ९

(वर सांगितलेली युक्ती अमलात आणली असता )  देह रुपी बंदीखान्यात पडावे लागत नाही .  आणि सुखरूप जे माझं स्वरूप त्या होते त्याच्याशी  अनायासे एकक होते . 

ते क्रियाजात आघवे / जे जैसे निपजेल स्वभावे / ते भावना करोनि करावे/ माझीया मोहरा //४००// अ ९ श्लोक २७.

जें जें  कर्म जसे तुझ्या कडून स्वभावतः घडेल( मग ते सांग असो अथवा असांग ) ते सर्व कर्म माझ्या प्रीतीयार्थ  आहे. 

Sarth Dnyaneshwari by Shankar Vaman Dandekar.

सार्थ ज्ञानेश्वरी संपादक शंकर वामन दांडेकर :  निवडक ओव्या अध्याय नववा (९)श्लोक (२६)

येर पत्र पुष्प फळ / ते भाजावया मिस केवळ / वाचूनि  आमु चा लाग निष्कल / भक्तितत्व //९६//अ ९

बाकी पान  फुल फळ यांचे  अर्पण करणे , ते मला भाजण्याचे केवळ निमित्त्य  आहे . वास्तविक पाहिले तर आम्हाला  आवडते असें म्हटले म्हणजे भक्तांच्या ठिकाणी असलेले शुद्ध भक्तितत्वच  होय . 

पै भक्ति एकि मी जाणे /तेथ साने थोर न म्हणे / आम्ही भावाचे पाहुणे /भलतेया //९५//(९)

मी ऐक भक्तीच ओळखतो . मग त्या ठिकाणी लहानथोर अशी निवड करीत नाही . आम्ही वाटेल त्याच्या भक्तीरूपी मेजवानीचे पाहुणे होतो . 

यालागी शरीरसांडोवा कीजे /सकळ  गुणांचे लोण उतरिजे /संपत्तीमदु  सांडिये / कुरवंडी  करुनि //८१//(९)

याकरिता  परमात्म्यावरून आपले शरीर ओवाळून टाकावे आणि आपल्या अंगी असलेल्या सर्व गुणांचे निंबलोण करावे  तसेच संपत्तीचा फुंज ओवाळून टाकून ध्यावा . //८१//(९)

म्हणौनि थोरपण पर्हचि सांडिजे / व्युत्पत्ति आघवी विसरिजे / जै जागा धाकुटे होईजे / तैं जवळीक माझी //३७८// अ ९
एवढ्याकरिता आपले ठिकाणचा मोठेपणा दूर टाकून द्यावा शास्त्रअध्यन केल्याचा फुंज असला तर तो सर्व टाकून, जसे काही आपण शास्त्रअध्यन केलेच नाही , अशी वृत्ती ठेवावी . जगतात अशा प्रकारचा सर्व प्रकारे लहानपण जेव्हा घ्यावा ; तेव्हा माजे सांन्निध्य  प्राप्त होते . 

तैसे लक्षमियेचे थोरपण न सरे / जेथ  शंभूचेही  तप न पुरे /तेथ  येर  प्राकृत  हेंदरे / केवी जाणो  लाहे //३८०// (९)

त्या प्रमाणे लाक्ष्मि चा मोठेपणा जेथे चालत नाही आणि शिवाचे  तपहि  पुरे पडत नाही ,  त्या   मला  (परमात्मा ) सामान्यं व  अजागळ  लोकं कशे जणू शकतील ?