सार्थ ज्ञानेश्वरी : संपादक शंकर वामन दांडेकर 

अध्याय १५ नमन 

आता हृदय हे आपुले । चौफ़ळुणिया भले । वरी बैसवू पावले । श्री गुरूंची ।।१।।ऐक्य भावांची अंजुळी । सर्वेंद्रियकुडमुळे । भरुनीया पुष्पांजली अर्घु  देवो ।।२।।

अनन्योदके धुवट । वासना जे तनिष्ठ । ते लागलेसे अबोट ।चन्दनाचे  ।।३।।

प्रेमाचेनि भांगारे । निर्वाळुनी नूपुरे । लेवऊ सुकुमारें पदे तिये ।।४।।

घणावली आवडी । अव्यभिचारे  चोखडी । तिये घालू जोडी । आंगोळीया  ।।५।।

आनंदामोद  बहळ । सात्विका चे मुकुल । ते उमलले अष्टदळ  । ठेऊ वरी ।।६।। 

तेथे अहं हा धूप जाळू । नाहंतेजेवोवाळू । साम्रस्ये पोटाळू । निरंतर ।।७।।

माझी ताणू आणि प्राण । इया दोनी पाऊवा लेवू । श्री चरण । करू भोगमोक्षनिंबलोण । पाया तया ।।८।। 

इया गुरुचरणसेवा । हो पात्र तया दैवा । जे सकळार्थमेळावा । पाटु बांधे ।।९।।

आता आपल्या शुद्ध अंतःकरणाचा चौरंग करून त्यावर श्रीगुरुंच्या पावलांची स्थापना करू ।।१।।

श्री गुरु व आपण एक आहोत , अश्या एक्यतेच्या समजूतरूपी ओंजळीत , सर्व इंद्रियारुपी कमळकळ्या भरून, त्या पुष्पांजळी चे अरंघ्या  श्री गुरूंच्या चरणा वर देउ .।।१।।

ऐक्य भावांची अंजुळी । सर्वेंद्रियकुडमुळी  भरुनीया । पुष्पांजली  अर्घु देवो ।।२।।

श्री गुरु  व आपण एक आहोत  . अशा ऐक्यतेच्या  समजूतरूपी ओंजळीत सर्व इंद्रियरूपी कमळ कळयां भरून , त्या पुष्पांजळी चे अर्घ  श्रीगुरूंच्या चरणावर देऊ ।।२।।

अननयॊदके धुवट \। वासना जे तननिष्ठ । ते लागलेसे अबोट । चंदनाचे ।।३।।

एक निष्ठारूप स्वछ पाण्याने स्नान घालून श्री गुरूंच्या विषई असलेली वासना , तेस श्रीगुरुस गंधाचे बोट लावू .।।३ }}

(श्री गुरूंविशई चे) प्रेमरूपी सोने शुद्ध करून त्याचे घाघरांचे वाळे सद्गुरुंच्या सुकुमार पायात  घालू ।।४।।

अनन्यतने  शुद्ध झालेले सद्गुरुविषयीचे दृढ प्रेम , हीच कोणी  जोडवी ती सद्गुरुंच्या पायाच्या अंगठ्यात घालू ।।५।।

आनंदरुपी सुवासाने पूर्ण भरलेली अष्टसात्विक भावांची उमळलेली कमळ कळी हेच कोणी एक आठ पाकळ्यांचे कमळ ते सद्गुरूच्या पायावर वाहू .||६।। 

देहादिकांचा अभिनिवेश घेणारी जी अहंवृत्ती , हाच कोणी एवरून क धूप तो श्री गुरुचरणां जवॅळ  जाळू  .या देहादिकांपैकी मी कोणी  नाही , अशी जी  उत्पन्न झालेली निराभिमान बोध वृत्ती , हेच कोणी तेज त्या तेजाने 

श्री गुरूस ओवाळू व त्या सद्गुरुचरणास तदाकार्तेने नेहमी आलिंगन देऊ .

। ।७।।

श्री  गुरूंच्या दोन्ही पायात माझे शरीर व प्राण (स्थूल देह व लिंग देह ) या दोन खडावा करून घालू व ऐहिकपार्त्रिक भोग व मोक्ष हे श्री गुरुचणावरून उतारा म्हणून ओवाळून टाकू .।।८।।

ज्याच्या  योगाने धर्म अर्थ काम व मोक्ष या सर्व पुरुषार्थाच्या सिहासनावर राज्याभिषेक होतो ,  त्या दैवास या श्रीगुरूंच्या चरणाच्या उपासनेने आम्ही  योग्य होतो ।।९।।