नळीकेवरुनी उठिला । जैसा शुक शाखे बैसला ।तैसा मूळ अहंते वेढीला । तो म्हणौनीया ।।३०२।।अ १४ श्लोक २०

जैसा रघु नळीकेवरून उठून (मोकळेपणाने) झाडाच्या फांदीवर बसावा , तसा तो देहअहंता सोडून स्वरूप(ब्रह्म) हेच मी आहे,, अश्या स्वरूपअहंतेने तो वेष्टिला गेला.