किंबहुना अनंतें । धरिले धाकुटेपण मागुते । परी आश्वासिले पार्थातें । बिहालियासी ।।५४।। श्लोक ५० अ ११

फार काय सांगावे ! श्रीकृष्णाने पुन्हा मर्यादित सांगून रूप धारण केले , पण भ्यालेला अर्जुनाला धीर दिला . 

सार्थ ज्ञानेश्वरी संपादक शंकर वामन दांडेकर
निवडक  ओव्या 

तैसे शिष्याचीये प्रीती जाहले ।   कृष्णत्व  होते ते   विश्वरूप  केले। ते मना नयेचि  मग । कृष्णपण मागुते ।।४५।।श्लोक ५०अ ११

 त्याप्रमाणे शिष्या च्या  प्रीती करता वरील दृष्टांत प्रमाणे गोष्ट घडली प्रथम श्रीकृष्णामूर्ती  होती त्याचे विश्वरूप केले , ते . अर्जुनाच्या मनाला  येईना , मग सांगून कृष्णारूप पुन्हा आणले . 

मोडोनि भंगाराचाया  रवा । लेणे घडिले आपलिया सवा । मग नावडे जरी जीवा । तरीआटीजे पुडती ।।४४।।श्लोक५० अ ११

सोन्याची लगड मोडून त्याचा जसा  आपल्या इच्छेनुरुप दागिना करावा व मग तो दागिना जर आपल्या मनाला आवडला नाही , तर तो पुन्हा जसा आटवून टाकावा . 

सार्थ ज्ञानेश्वरी संपादक शंकर वामन दांडेकर 
निवडक ओव्या ;

नाना गाय चरे डोंगरी ।परी चित्त बांधिले वत्से घरी ।तैसे प्रेम एथीचे करी । स्थानपती ।। ३५।।
अथवा गाय डोंगरात चरत असते , परंतु तिचे सर्व लक्ष्य घरी आपल्या वासरावर अडकून राहिलेले असते ,त्या प्रमाणे या (विश्वरूप)ठिकाणचे तू आपले प्रेम मालक कर. 

हे रूप जरी घोर ।विकृति आणी थोर । तरी कृतनिष्चयाचे घर । हेचि करी ।।३२।। श्लोक ४९ अ ११

हे विश्व रूप जरी भयंकर  अक्राळविक्राळ आणि अवाढव्य असे आहे , तरी  (चतुर्भुज रूपापेक्षा ) हे विश्वरूप माझे खरे रूप असल्याकारणाने हेच खरे आहे ,असा तू पक्का निश्चय कर  . 

परी  नेणंसीच गावंढिया । काय कोपो आता धनंजया । अंग सांडोनि छाया । आलिंगितासी मा ।।२९।।श्लोक ४९ अ ११

परंतु हे अडाण्या तुला काही कळत नाही . अर्जुना आता तुझ्या वर काय राग वायचे आहे . प्रतक्ष्य अंग सोडून पडछायेला आलिंगन तू देतो आहेस नव्हे काय ?

म्हणे जयजयाजी स्वामी//।नवल कृपा केली तूम्ही  ।/जे  हे विश्वरूप किआम्ही प्प्राकृत  देखो।५५।श्लोक १५ अ ११

अर्जुन म्हणाला हे प्रभु ,तूमचा जयजयकार असो . आम्ही सामान्य असूनही हे विश्वरूप पहान्यास समर्थ झालो हि  तुम्ही अद्भुतच कृपा केली . 

तुझे विश्वरूपपण आघवे/माझिये दिठिसी गोचर होआवें /ऐसी थोर आस जीवे / बांधोनि आहे // ८८]]श्लोक//३//अ ११

तूच या  विश्वात भरलाआहेस हे पूर्ण पणे  माझ्या  या डोळ्यांना  दिसावे ,अशी  मोठी  इच्छा  मी मनात बाळगून  राहिलो 

ऐसे अगाध जे तुझे / विश्व्ररूप कानी  ऐकिजे / ते देखावंया चित्त माझे /उतावीळ देवा //८६//श्लोक ३//अ ११//

असे अमर्याद असलेले तुझे विश्वरूप  कानांनी जे मी ऐकतो ,ते पाहण्याकरिता देवा,माझे चित्त  फारच उत्कंठित   झाले आहे .    

सार्थ ज्ञानेश्वरी  संपादक शंकर वामन दांडेकर
 निवडक ओव्या

उपनिषदे जे गाती / योगिये ह्रिदेयी  रिगोनी पाहती / जायते सनकादिक / आहाती पोटाळूनीया //८५// श्लोक ३ अ ११
उपनिषदे ज्यांचे वर्णन करतात , योगी लोको आपल्या ह्रद्यात शिरून ज्याचा साक्षात्कार करून घेतात ,ज्याला सनकादिक संत मिठी मारून राहिलेले आहेत

मागा जळत  काढिलो जोहरी / तैं ते देहासीस भय अवधारी /  जोहरवाहर दुसरी चैतन्य सकट //६०//श्लोक १ अ ११
ऐका मागे पूर्वी एकदा जेव्हा आम्ही अग्नित (लाक्षागृहात ) जाळण्याचा बेतात होतो ,तेव्हा तू आम्हाला बाहेरकाढलेस  काय  ते एक स्थूल देहासच  भय होते पण आता या   मोहःरुपी    दुसऱ्या अग्नीच्या पीडे पासून चैतन्यसकट  भय होते 

हे  सारस्वताच् गोड /  तुम्ही चि  लाविलेजी   झाड / तरी  आता अवधानामृते वाढ /सिम्पोनी कीजो //१९//
                                       
महाराज हे सारस्वताच्चे सुंदर झाड आंपणच  लावले आहे तर आता याकडे , आंपण लक्ष देणे हेच कोणी एक अमृत ते शिंपून मोठे करावे //१९//अ ११//