आता पै माझेनि एके  अंशे / हे जग व्यापिले  असे / यालागी भेदू    सांडूनि  सरिसें  साम्ये  भज //१७// श्लोक ४२ अ १०


माझ्या  एकाच अंशाने  हे  जग  व्यापलेले आहे ; याकरीता  भेदभावना  टाकून  ऐकदृष्टीने मला  सर्व ठिकाणी         
सारखे  भज .     

Nitya Path  पाठ :

ऊँ नमोजी आद्या /                                      
वेदप्रतिपाद्या /
जय जय स्वसंवेद्या /
देवा तूंची गणेश /
आत्मरुपा //1// 

सकलमतीप्रकाश /
म्हणे निवृत्तीदास /
अवधारिजो //२//

आता अभिनववाग्विलासिनी /
जे चातुर्यार्थकलाकामिनी /
ते श्रीशारदा विश्वमोहिनी /
नमिली मियां //३//

मज हृदयी सदगुरू /
जेणें तारिलो हा संसारपूरू/
म्हणौनि विशेषे अत्यादरू /
विवेकावरी /४//

या उपाधीमाजी गुप्त /
चैतन्य असे सर्वगत /
ते तत्त्वज्ञ संत/
स्वीकारिती //५//

उपजे तें नाशे /
नाशले पुनरपि दिसे /
हें घटिकायंत्र तैसें /
परिभ्रमे गा //६//

जैसे मार्गे चि चालता /
अपावो न पवे सर्वथा /
कां दीपाधारेवर्ततां / 
नाडळिजॆं //७//

तयापरी पार्था /
स्वधर्मे राहाटता /
सकाळकामपूर्णता /
सहजें होंय //८//

सुखी संतोषा न यावे /
दुखी विषादा न भजावे /
आणि लाभालाभ न धरावे /

मनामाजी / 9/

आपणयां उचिता /
स्वधर्मे राहाटतां /
जें पावेतें निवांता /
साहोनि जावे //१०/
  
आम्ही हि विचारि लें / 
 तंव ऐसे चि हे मना आले / 
जे न सांडिजे तुवां आपुलें /
विहित कर्म //११/

/परि कर्मफळी आस न करावी /
आणि कुकर्मी संगति न व्हावी /
हे सत्क्रिया चि आचरावी /
हेतुविन //१२//

तूं योगयुक्त होऊनी /
फळाचा संग टाकुनी /
मग अर्जुना चित  देऊनी /
करी कर्मे //१३//

परि आदरिले कर्म दैवें /

जरी समाप्ती ते पावे /

तरी विशेषे तेथ तोषावें /

हे हे नको //१४//

की निमित्ते कोणे एके /

तें सिद्धीन वचतां ठाके /

तरी तेथिचेनि अपरितोखें /

 क्षोभावे ना //१५//

 देखे जेतुलाले कर्म निपजे /

तेतुलें आदिपुरुषी अर्पिजे / 

तरी परिपूर्ण सहजे / 

जाहलें जाण //१६//

म्हणौनी जें जें उचित / 
आणि अवसरेकरूनि प्राप्त / 
ते कर्म हेतुरहित / 
आचरे तूं //१७//

देखे अनुक्रमाधारे /

स्वधर्म जो आचरे /

तो मोक्ष तेणें व्यापारे /

निश्चित पावे //१८//

स्वधर्म जो बापा / 
तो नित्ययज्ञ जाण पां / 
म्हणौनी वर्ततां तेथ पापा / 
संचारू नाहीं //१९//

हा निजधर्म जैं सांडे / 
आणि कुकर्मी रति घडे / 
तैं चि बंध पडे /
 संसारिक //२०//

म्हणौनी स्वधर्मानुष्ठान /

ते अखंड यज्ञ याजन /

जो करी तया बंधन /

काही ची  न घडे //२१//

अगा  जया जें विहित /

तें ईश्वराचे मनोगत /

म्हणौनि केलिया निभृंत /

सापडे ची तो //२२//

ते विहित कर्म पांडवा /

आपुला अनन्य वोलावा /

आणि हे चि परम सेवा /

मज सर्वात्मकाची //२३//

तया सर्वात्मका ईश्वरा /

स्वकर्मकुसुमांची वीरा /

पूजा केली होय अपारा /

तोषालागी //२४//

ते क्रिया जात आघवे / 
जे जैसे निपजेल स्वभावे / 
ते भावना करोनि करावे / 
माझिया मोहरा //२५// 

आणि हे कर्म मी कर्ता / 
कां आचरेन या अर्था / 
ऐसा अभिमान झणे चित्ता /

रिगो देसी //२६//

तुवां शरीरपरा नोहावें /

कामनाजात सांडावे  /

मग अवसरोचित भोगावे /

भोग सकाळ //२७//

तुं मनसा नियम करीं /
निश्चळु होय अंतरी / 
मग कर्मेंद्रिये व्यापारु / 
वर्ततु सुखे //२८//

परिस पां सव्यसाची  / 

मूर्ती लाहोनि देहाची /

खंती करती कर्माची /

ते गावंढे //२९//


देख पां जनकादिक / 
कर्मजात अशेख /
न सांडीत मोक्क्षसुख /
पावते जाहले //३०//


देखे प्राप्तार्थ जाहले/ 
ते निष्कामता पावले / 
तयाही कर्त्तव्य असे  उरले /
लोकालागी //३१//

 मार्गी अन्धासरिसा /
पुढे देखणाही चाले  जैसा / 
अज्ञाना प्रगटावा धर्म तैसा / 
आचरोनी //३२//

एथ वडील जें जें करिती / 
तया नाम धर्म ठेविती /

ते ची येर अनुष्ठिती /
सामान्य सकळ //३३//

हें ऐसें असे स्वभावें /
म्हणौनि कर्म न संडावे / 
विशेषे आचरावे  /
लागे संतीं  //३४//

दीपाचेनि प्रकाशे /
गृहीचे व्यापार जैसे / 
देही कर्मजात तैसें / 
योगयुक्त //३५//

तो कर्मे करी सकळें / 
परी कर्मबंधा नाकळे / 
जैसें न सिंपे जळी जळें / 
पद्मपत्र //३६//

तयाही देह एक कीर आथी /

लौकिकी सखदुखी तयात म्हणती /

परी आम्हाते ऐसी प्रतीति /

परब्रह्म ची हां //३७//

 देह तरी वरिचीलीकडे / 

आपुलिया परी हिंडे /

परी बैसका न मोडे /

मानसीची //३८//

अर्जुना समत्व चित्ताचे /

तेची सार जाण योगाचे /

जेथ मन आणि बुद्धीचे /

ऐक्य आथी //३९// 

देखे अखंडित प्रसन्नता /

आथी जेथ चित्ता /

तेथ रिगणे नाही समस्ता /

संसारदुःखां//४०//

जैसे अमृताचा निर्झरु /

प्रसवे जयाचा जठरु /

तया क्षुधेतृषेचा अडदरू /

कहीचि नाही //४१//

तैसे हृदय प्रसन्ना होये /

तरी दुख कैचे के आहे /

तेथ आपैसे बुद्धी राहे /

परमात्मरूपी //४२//

जैसा निर्वातीचा दीपु /

सर्वथा नेणे कंपु /

तैसा  स्थिरबुद्धी  स्वस्वरूपु /

योगयुक्त //४३//

जया पुरुषांचा ठायी /

कर्माचा तरी खेदु नाही /

आणि फलापेक्षा काही /

संचरेना //४४//

आणि हे कर्म मी करीन / 

अथवा आदरिले सिद्धी नेईन /

येणे संकल्पेही जयाचे मन /

विटाळेना //४५//

ज्ञानाग्नीचेनि मुखे /

जेणे जाळिली कर्मे अशेखे /

तो परब्रह्मचि मनुष्यवेखें /

वोळख तूं //४६//

ते ज्ञान पैं गा बरवें /

जरी मनी आथी जाणावें /

तरी संतां यां भजावें /

सर्वस्वेंसीं //४७//

जे ज्ञानाचा कुरुठा /

तेथ सेवा हा दारवंटा /

तो स्वाधीन करी सुभटा /

वोळगोनी //४८//

तरी तनुमनु जीवें /

चरणासी लागावें /

आणि अगर्वत्ता करावें /

दास्य सकाळ // ४९//

मग अपेक्षित जे आपुलें / 
तेही सांगति पुसिलें / 
जेणें अन्तःकरण बोधले / 
संकल्पा न ये //५०// 

ते  वेळी आपणपेयां सहिते /

इये अशेषेही भूतें /

माझ्या स्वरूपीं अखंडितें /

देखसी तूं //५१//

ऐसें ज्ञानप्रकाशे पाहेल / 
ते मोहांधकारू जाईल / 
जैं गुरुकृपा होईल / 
पार्था गा //५२//

जरी कल्माशाचा आगरु /

तूं भ्रांतीचा सागरू /

 व्योमोहाचा डोंगरु /

होऊन अससी //५३//

तरी ज्ञानशक्तीचेनि पाडें /

हें आघवें चि गां थोकडें /

ऐसे सामर्थ्य असे चोखडे /

ज्ञानी इये //५४//

मोटके गुरुमुखे उदैजत दिसे /

 हृदयी स्वयंभची असे /

प्रत्यक्ष फावो लागे तैसे /

आपैसायाचे //५५//

सांगे अग्नीस्तव धूम होये /

 तिये धूमीं काय अग्नी आहे /

तैसा विकारु हा मी नोहें /

जरी विकाराला असे //५६//

देह तंव पांचाचे जालें /

हें कर्माचे गुणी  गुंथले /

भंवतसे चाकीं सूदलें /

जन्ममृत्यूच्या //५७//

हे काळानळाच्या तोंडी /

घातली लोणियांची उंडी /

माशी पांख पाखडीं /

तंव हे सरे //५८//

या देहाची हे दशा /

आणि आत्मा  तो एथ ऐसा /

पै नित्य सिद्ध आपैसा  /

अनादिपणे //५९//

सकळ ना निष्कळु /

अक्रीय ना क्रियाशीलु /

कृश ना स्थूलु /

निर्गुणपणें //६०//

आनंद ना निरानंदु /

एक ना विविधु /

मुक्त ना बद्धु /

आत्मपणें //६१//

तें परमतत्व पार्था /

होती ते सर्वथा /

जे आत्मानात्मव्यवस्था /

राजहंस //६२//

ऐसेनि जे निजज्ञानि /

खेळत सुखे त्रिभुवनी /

जगद्रूपा मनीं /

सांठऊनि मातें //६३//

हे विश्वचि माझे घर /

ऐसी मती जयाची स्थिर /

किम्बहुना चराचर  /

आपण जाहला //६४//

मग याहीवरी पार्था /                                     

माझिया भजनी आस्था /

तरी तयातें मी माथां /

मुकुट करीं //६५//

तो मी वैकुंठी नसें /

वेळु एक भानुबिम्बी न दिसें /

वारी योगीयांचीही मनसें/

उमरडोनि जाय //६६//

परी तयापाशी पांडवा /

मी हारपला गिंवसावा / 

जेथ नामघोषु बरवा /

करिती माझा //६७//

कृष्ण  विष्णु  हरि  गोविन्द /
या नावाचे निखळ प्रबंध /

माजी आत्मचार्चा विषध /

उदंड गाती //६८/

जयाचिये वाचे माझे आलाप /

दृष्टी भोगी माझे ची रूप /

तयाचे मन संकल्प /

माझा ची वाहे //६९//

माझिया कीर्तीविण /

जयाचे रिते नाही श्रवणं /

जया सर्वांगी भूषण /

माझी सेवा //७०//

ते पापायोनीही होतु का /

ते श्रुताधीतही न होतु का /

परी मजसी तुकिता तुका /

तुटी नाही  //७१//

ते चि भलतेणे भावें /

मन मत आंतु येते होआवे /

आलें तरी आघवें /

मागील वावो //७२//

जैसे तव चि वहाळ वोहळ /

जंव न पवती गंगाजळ /

मग होऊनी ठाकती केवळ /

गंगारूप //७३//

तैसे क्षत्री  वैश स्त्रिया  /

कां शुद्र अंत्यजादी इया /

जाती तव चि वेगळालिया /

जाव न पवती मातें //७४//

 यालागी पापयोनीही अर्जुना /

कां वैष शुद्र अंगना /

माते भजतां सदना /

माझिया येती //७५//

पैं भक्ती एकी मी जाणें /

तेथ सानें थोर न म्हणे /

आम्ही भावाचे पाहुणे / 

भलतेया //७६//

येर  पत्र पुष्प फळ /

हे भजावया मिस केवळ / 

वाचुनी आमुचा लाग निष्कल / 

भक्तितत्त्व //७७//

मग भूते हे भाष विसरला /

जे दिठी मी चि आहे सूदला / 

म्हणौनि निर्वैर झाला / 

सर्वत्र भजे //७८//

हे समस्थही श्रीवासुदेव /

ऐसा प्रतीतिरसाचा वोतला भाव /

म्हणोनि भाक्तामाजी राव /

आणि ज्ञानिया तो चि //७९ //

तुं मन हे मीचि करी /

माझिया भजनी प्रेम धरी /

सर्वत्र नमस्कारी /

मज एकाते //८०//

माझेनि अनुसंधाने देख /

संकल्पु जाळणे निःशेख /

मध्याजी चोख /

याची नाव//८१//

ऐसा मियां आथिला होसी /
तेथ माझीयासी स्वरुपा पावसी /
हें अंतःकरणीचे तुजपासी /
बोलिजत असे //८२//

तू मन बुद्धी साचेसी / 

जरी माझिया स्वरूपी अर्पिसी / 

तरी मते जी गा पावसी /

हे माझी भाक //८३//

अथवा हे चित / 

मनबुद्धीसहित  /

माझ्या हाती अचुंबित /

न शकसी देवो //८४//

तरी गा ऐसें करी / 

यया आठा प्राहारामाझारी / 

मोटके निमिषभरी / 

देतु जाय //८५//

मग जें जें का निमिख /

देखेल माझें सुख /

तेतुले आरोचक / 

विषयीं घेईल //८६//

 पुनवेहुनी जैसे /

शशी बिंब दिसें  दिसें /

हारपत अंवसें / 

नाही चि होये  //८७//

 तैसे भोगाआंतूनि  निगता / 

चित मजमाजी रिगता  / 

हळू हळू पंडुसुता / 

मिची होईल //८८//

म्हणौनी अभ्यासासी काहीं / 

सर्वथा दुष्कर नाही /

यालागीं माझ्या ठायीं / 

अभ्यासें मीळ //८९//  

कां जे यया मनाचें एक निकें /

जें देखिले गोडीचिया ठाया सोके / 

म्हणौनी अनुभवसुखचि  कवतिके / 

दावित जाइजे //९०//

बळियें इंद्रियें येती मना / 

मन ऐकवते पवना / 

पवन सहजे गगना /

मिळोची लागे //९१//

ऐसे नेणो काय आपैसे /
तयातेचि कीजे अभ्यासें /
समाधि घर पुसे /
मानसाचे //९२//

ऐसा जो कामक्रोध लोभा / 

झाडी करुनी ठाके उभा / 

तोची येवढिया लाभा / 

गोसावी होय //९३//

पाहे पां ॐ तत्सत् ऐसे /

हें बोलणें तेथ नेतसे /

जेथुनी का हें  प्रकाशे /

दृश्यजात //९४//

 सुवर्णमणि सोनया /

ये कल्लोळु जैसा पाणिया /

तैसा मज धनंजया /

शरण ये तुं // ९५//

म्हणौनी मी होऊनी मातें /
सेवणें आहे आयितें /
तें करीं हाता येतें /
ज्ञानें येणें //९६//

यालागी सुमनु आणि शुद्धमती / 

जो अनिंदकु अनन्यगति / 

पैं गा गौप्यही परी तया प्रती /

चावळिजे सुखे //९७//

तरी प्रस्तुत आता  गुणीं इहीं /

तू वाचून आणिक नाही / 

म्हनौनी गुज तरी तुझ्या ठायी /

लपवू नये // ९८//

ते हे मंत्ररहस्य गीता / 

मेळवी जो माझिया भक्ता / 

अनन्यजीवना माता /

बळका जैसी //९९//      

तैसी भक्तां   गीतेसी /

भेटी करी जो आदरेसी /

तो देहापाठीं मजसी / 

एकचि होय //१००//

ऐसे सर्व रूपरूपसें / 
सर्व दृष्टीडोळसे / 
सर्वदेशनिवासे / 
बोलिले श्रीकृष्णे //१०१// 

हे शब्देविण संवादिजे /
इंद्रिया नेणतां भोगिजे /

बोला आदी झोंबिजे / 

प्रमेयासी //१०२/

 जे अपेक्षिजे विरक्ती /
सदा अनुभविजे संती /
सोहंभावे पारंगतीं/
 रमिजे जेथ //१०३ //

हे गीतानाम विख्यात /
सर्व वांग्मया चे मथित/
 आत्मा जेणे हस्तगत /
रत्न होय // १०४ //

वत्साचेनी वोरसे /
दुभते होय घरोदेसे /
जाले पांडवाचेनि मिशे /
जगदुधरण //१०५//

आता विश्वात्मके देवे / 

येणे वाग्यज्ञे तोषवे  / 

तोषोनि मज द्यावें /

 पसायदान //१०६//

जे खळांची व्यंकटी सांडो/
तयां सत्कर्मी रति वाढो  / 
भूता परस्परे पडो / 
मैत्र जीवांचे //१०७//

तेथ म्हणे श्रीविश्वेश्वरावो / 

हा होईल दानपसावो / 

हेणें वरे ज्ञानदेवो / 

सुखिया झाला // १०८ //



 भरोनि  सद्भावाची अंजुळी /
मियां वोवियाफुलें मोकळीं /
अर्पिली अन्घ्रीयुगली / 
विश्वरुपाच्या //१०९//

तेवी  माझे विभूती विशेष / जरी जाणो पाहिजेती अशेष / तरी स्वरूप एक निर्दोष / जाणिजे माझे //६२//अ १० श्लोक ६२

त्या प्रमाणे मझ्या मुख्य मुख्य विभूती जर सर्वच जाणण्याची इच्छा असेल तर एक मझेच दोष रहित स्वरूप जाणावे .